تحلیل عناصر تصویری در نشان شهرداری های جمهوری اسلامی ایران (مراکز استان ها)

خلاقیت یکی از اساسی ترین وجوه طراحی گرافیک می باشد، اما آمیختگی آن با دانشهای گوناگون علوم انسانی، گاهی موجب پیچیدگی تعریف آن می شود. دانشهایی مانند روانشناسی اجتماعی، جامعه شناسی، ارتباطات ونشانه شناسی، مباحث متنوعی هستند که در رابط? تنگاتنگ با طراحی گرافیک قرار دارند. آنچه این مباحث ودانشهای متفاوت رادر طراحی ارتباط تصویری به هم پیوند می دهد، وجه ارتباطی ودر نهایت دانش ارتباط تصویری است. دربین کاربردها وتخصص های طراحی گرافیک، طراحی نشانه، کاری به نسبه مشکل تر وشگرف تر از بقیه ی مباحث گرافیک می باشد. ارتباط تصویری در مدت زمانی طولانی به وجود آمده است. می توان گفت زمانی این ارتباطات تصویری شکل گرفت که لزوم ساختن علامات یا ماندگاری نشانه ها، برای برقراری ارتباط کلامی احساس شده است. در جهان معاصر، فعالیت علائم و نشانه های سازمان ها، لوگو و تصاویر آنها، برای تبادل عمومی، به عنوان طراحی گرافیک، علائم تجاری، نماد ها و سمبل ها است. نشانه های شهرداری های کشور با توجه به نوع نگاه طراح نشانه ویا سفارش دهنده ، طراحی شده اند که اهمیت دادن به عناصر تصویری ونمادهای فرهنگی، بومی وجغرافیایی از مهمترین عوامل تاثیرگذار برطراحی این نوع نشانه ها بوده است. نشانه های مذکور از چند جهت قابل بررسی می باشند. نخست اینکه این نشانه ها دارای چه عناصر تصویری می باشند واین عناصر چه نوع ارتباطی با نمادهای فرهنگی وبومی شهرداری مورد نظر دارند.دیگر اینکه در طراحی این نشانه ها، چه میزان به اهداف سازمانی شهرداری ها ورویکردهای متنوع ارتباطی نشانه، توجه شده است.